Rozdział 5 - ul.Pralata 9

Z dedykacją dla Olcia Oleńka

Postanowiłam pójść do mojego pokoju i przebrać. 

Ubrałam się i umalowałam w to:

Bardzo bałam się spotkania z Diego. Ale chciałam mieć z nim spokój. Spojrzałam na zegarek  i minęła już 20 więc szybko wyszłam z mojego pokoju i przy okazji wzięłam moją mapę, żeby poszukać danego miejsca. Zobaczyłam, że na mapie ul. Pralata 9 wskazuję, że trzeba iść na północ. Zmartwiona szłam ulicą. Sprawdziłam jeszcze raz liścik gdzie był napisany dokładny adres. Stanęłam przed domem, dach był czarny, ściany na zewnątrz były pomalowane na kolor czarny i okna były zasłonięte firankami. Podeszłam do bramy zrobionej z żelaza i otworzyłam ręką furtkę. Następnie zapukałam do drewnianych drzwi. Otworzył mi Diego i zaprosił mnie do przedpokoju. Powiedział, że spóźniłam o dziesięć minut i miał już wychodzić, bo myślał, że nie przyjdę. Weszłam do gabinetu i nagle z za drzwi wyskoczyli faceci z czarnymi maskami i czarnymi strojami, a w ręku mieli pistolety. Zawołałam Diego, ale nie odpowiadał. Więc znowu go zawołałam i nagle zjawił się Diego. Powiedział, że muszę pokazać się jego prezesowi, a jeśli nie zrobię tego to zabiją Leona. Więc musiałam się zgodzić. Chociaż nie chciałam to wiedziałam, że nie ma innego wyjścia. Miałam się z nimi się spotkać o dwudziestej jutro wieczorem. Wyszłam z domu i szłam ścieżką koło wysokich budynków. Rozmyślałam o tym i postanowiłam powiedzieć o Diego Leonowi. Wiedziałam, że nie może mnie szantażować i pomyślałam, że razem z Leonem jutro zadzwonię na policję. Kiedy weszłam do hotelu było ciemno i nikogo nie było przy recepcji. Spojrzałam na zegarek i minęła już 22, więc pomyślałam, że już jest pewnie cisza nocna i wszyscy są w pokojach i szykują się spać. Wjechałam windą na trzecie piętro i zobaczyłam Leona stojącego przed drzwiami mojego pokoju. W ręce miał czerwoną różę. Przywitaliśmy się i dałam Leonowi całusa w usta. Podał mi kwiat i zapytał mnie dlaczego nie byłam na kolacji. Postanowiłam się przyznać,  i opowiedzieć mu całą historię z Diego. Przytuliłam się do niego ze łzami w oczach. Leon przetarł mi krople płaczu i powiedział, żebym się nie przejmowała i, że wszystko załatwimy jutro. Uspokoiłam się i dziękowałam Leonowi, że mnie pociesza. 

* * *

Obudziłam się w mojej sypialni i zobaczyłam Leona stojącego przede mną. Był już ubrany i w ręku trzymał dla mnie śniadanie. Od razu podał mi tacę i powiedział smacznego. Podziękowałam mu i zjadłam pyszny przygotowany posiłek przez Leona. Weszłam do łazienki i zaczęłam zmazywać mój dawny makijaż i nałożyłam nowy, oczy pomalowałam czarnym eye-linerem, oraz usta pomalowałam różowym błyszczykiem. Ubrałam się w biały T-Shirt z napisem Love ze sklepu Bershka. Założyłam do tego moje granatowe dżinsy i pasujący pasek z Prady. Jak zawsze założyłam na uszy moje perełki. Ostatecznie włożyłam moje białe tramki Converse. Wychodząc z Leonem wzięłam moją czarną torebkę. Zeszliśmy na dół i postanowiliśmy zrobić plan. Zaplanowaliśmy, że zadzwonimy na policję, a potem zadzwonimy po Diego, aby przyjechał do hotelu. Gdy wszystko już ustaliliśmy, poszliśmy na plażę odpocząć. Leżeliśmy na leżakach czasem dawaliśmy sobie buziaka. Leon zamówił koktajle z parasolkami. Bardzo lubię takie parasolki. Spojrzeliśmy na zegarek i była już prawie piętnasta. Więc zeszliśmy z leżaków i postanowiliśmy zadzwonić do Diego i policji. 

Po kwadransie

Policja się już zjawiła i czekaliśmy na Diego. Czekaliśmy bardzo długo, ale w końcu się zjawił.

_______________________________________________________________

Mam nadzieję, że podoba się wam mój rozdziałek. Oczekuje na dobre komentarze. Sorka, że jest zdjęcie zamiast opis ubioru. Ciekawe co się stanie z Violką i Leonem. Pytajcie jak myślicie. Od dziś zarządzam, że rozdział następny będzie za ileś komentarzy.

Rozdział 6=5 komentarzy :)

Mam nadzieję, że się uzbiera. Pamiętajcie, że jeśli nie będzie pięciu komentarzy nie będzie ciągu dalszego.