Rozdział 8 - Czy to nie moja siostrzyczka?

Z dedykacją dla Natalki Koronieckiej

Podeszłam do swojej drewnianej szafy w celu wybrania odpowiedniego stroju na podróż. Postanowiłam wyjechać na poszukiwanie mojego ukochanego Leona. Jest dla mnie wszystkim, ale nie mogę uwierzyć w to, że gdy ktoś do niego zadzwonił to on tak po prostu w to uwierzył. Nie usłyszał nawet ode mnie żadnego zdania na temat czy z kimś się spotykam. Ja przecież tylko jego kocham. Dlaczego zawsze mi musi się to przytrafiać. Następnie pobiegłam do łazienki z odpowiednim ubraniem. W końcu zdecydowałam się na białą koszulę, granatowe dżinsy z Pepe Jeans, czarne wysokie szpilki na cienkim obcasie i portmonetkę w kolorze białym ze skóry. Zrobiłam lekki makijaż, a usta pomalowałam jasno-różową szminką. Włosy delikatnie pokręciłam i popsikałam je lakierem do włosów. Dodałam jeszcze do tego kilka pasujących do stroju bransoletek. Gdy zjadłam śniadanie przygotowane przez ze mnie zauważyłam na zegarze godzinę 10:35. Zdecydowałam pojechać pożyczyć samochód. Najlepiej jakby był to Audi czy Volvo, bo mój tata sam ma markę Volvo i jest naprawdę dobre to auto. Więc zdecydowałam się, że wyjdę i pójdę spacerem przez park. Było tam bardzo dużo drzew i kwiatów. Najbardziej lubię różę, uwielbiam zapach tych roślin. Rozmyślałam o Leonie czy ta miłość jest czegoś warta. Bo jeśli Leon tak po prostu odszedł bez słowa. Czy on mnie wogule kochał? A może on myślał, że będę w ciąży i nie chciał mieć dziecka, bo się bał? Nagle spłynęły po moich policzkach łzy i zaczęłam płakać. Byłam bardzo smutna nie wierzyłam w to co się właśnie stało. Spojrzałam przed siebie i zobaczyłam Fran moją najukochańszą siostrzyczkę. Przytuliłam ją bardzo mocno i złapałam ją za rękę. Nie puściłam jej aż przez kilka minut. 

- Moja kochana siostro, jak ja ciebie bardzo potrzebowałam - powiedziałam do Francesci i przetarłam z policzek łzy.

- Ojej Violu, co się stało? - spytała mnie Fran.

- To długa historia, poczekaj opowiem ci - wymamrotałam i zeszłyśmy na bok.

- Tata cię szuka, dlaczego nas zostawiłas? Nie wiesz nawet jak tata za tobą tęskni. Nie może spać - oznajmiła brunetka ze smutną miną.

- Tak ja nie chciałam ciebie urazić. Po prostu nie mogę z tatą wytrzymać. Na nic mi nie pozwala.

- Rozumiem. Mogę z tobą też uciec nie mogę z nim też żyć. 

- Co? Francesca nie możesz, bo nasz tata może wezwać policję, żeby cię poszukiwali.A jak nas złapią to pójdę do więzenia, bo to będzie takie jakby porwanie. A zresztą masz tylko 17 lat. Nie jesteś nawet pełnioletnia. Przepraszam. Miałam ci przecież powiedzieć dlaczego płakałam - oznajmiłam.

I zaczęłam opowiadać całą hisorię. Zajęło mi to ponad półgodziny zanim wszystko opowiedziałam. Zakończyłam tym:

- No i on mnie tak po prostu zostawił rozumiesz. Jak on mógł. Proszę powiedz co o tym myślisz?

- Po pierwsze to jest idiotą. Słuchaj mam właśnie chciałam ci coś powiedzieć, bo mam chłopaka, który też ma na imię Leon. To była miłość od pierwszego wejrzenia. Jest przystojny i ma szmaragdowe oczy. I jest też brunetem - odpowiedziała mi Francesca.

- Poczekaj, brunet, szmaragdowe oczęta i jest przystojny. Taki właśnie jest mój Leon. A kiedy zostaliście razem i kiedy pierwszy raz się spotkaliście? - zapytałam siostrę.

- Yyyyyyyyyyy, kiedyś tam. To nie twoja sprawka - wyszeptała Francesca, mówiła to jakby miała coś na sumieniu.

- Czy ty przede mną coś ukrywasz? - spytałam moją Fran.

- Nie............ i przerwał nam Leon.

- Cześć kochanie - wymamrotał.

- Och słońce. Szukałam cię - powiedziałam po czym wtuliłam się w tors Leona.

- Ale ja mówiłem nie do ciebie - oznajmił i odsunął się ode mnie. 

- Jesteśmy razem. To ja mu powiedziałam, że go oszukujesz, bo to prawda - wykrzyknęła moja siostra z uśmiechniętą miną.

- Co? to nie jest prawda. Ja ty mi mogłaś to zrobić Francesca. Co ja ci zrobiłam takiego?

- Odeszłaś ode mnie i od taty.

- Tak, ale nie zrobiłam ci tego na złość. A zresztą sama wiesz, że to nie prawda. Powiedz mu teraz, że to nie prawda - powiedziałam.

- Nie, bo to jest oczywiste.

- Leon proszę cię uwiesz mi, ja ciebie tylko kocham nikogo innego - oznajmiłam.

- Nie wieżę ci, sorka - opowiedział mi Leon.

Myślałam o tym, że on mi nigdy nie wybaczy. Dlaczego Francesca mi to zrobiła. Co ja jej takiego zrobiłam. Rozumiem odeszłam, ale żeby się w taki sposób odwdzięczać. Ale z skąd ona wiedziała, że jestem z Leonem?

_________________________________________________________________

Mam nadzieję, że się spodobało :)

Z skąd Fran wiedziała, że Leon i Vilu są razem?

Czy Leonetta się pogodzi?

Te wszystkie pytania pewnie pojawią się komentarzach :P

Dziękuje za 12 komentarzy pod One Shotem.

Chyba opowiadanie o Naxi wam się spodobało :)

Niedługo następna część :D

Pozdrawiam was serdecznie i mam nadzieję na...

Rozdział 9 = 8 komentarzy, wierzę w was :*

Gabi <3